Gry wideo, które zachęcają do brutalności lub najbardziej skandaliczne z gier w historii

Japonia zakazała popularnej postapokaliptycznej gry cRPG Fallout 3 za misję zniszczenia Megatonu za pomocą broni nuklearnej oraz za broń nazwaną przez twórców Fat Man (taką samą nazwę nosiła bomba atomowa zrzucona przez Amerykanów na Nagasaki).

W wersji japońskiej, nazwa broni została zmieniona na „Nuke Launcher”, dzięki czemu misja zdetonowania miasta nie była już konieczna. Zakaz emisji serii pocztowych wprowadzono również w Australii, Nowej Zelandii i Szwecji. Powód? Wszechobecna przemoc wymieszana z dużą dawką sadyzmu w postaci znęcania się nad zwierzętami czy brutalnych podtekstów seksualnych. Zakazana została również seria Battlefield, jedna z najpopularniejszych i najbardziej grywalnych strzelanek, jakie kiedykolwiek powstały. BF 4 również został zakazany w Chinach, ponieważ dyskredytuje wizerunek kraju i stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa. Hearts of Iron, inna popularna gra, również została zakazana w Chinach. Przedstawiała ona Tajwan, Xinjiang i Mandżurię jako niepodległe państwa, a Tajwan jako kraj kontrolowany przez Japonię. Battlefield 3 został również zakazany w Iranie. Dlaczego? Gra przedstawia atak USA na Teheran.

Mass Effect jest grą kultową i bardzo cenioną w środowisku graczy. Wątek romansu, a konkretnie homo-romansu, budzi kontrowersje. Gra pozwalała nam na wybór partnera. Ten niuans nie spodobał się w Singapurze, który z tego powodu nie chciał, aby Mass Effect ukazał się na jego rynku. Ostatecznie jednak zakaz został zniesiony. Ciekawostką związaną z grami wideo jest fakt, że w 2002 roku w Grecji miała miejsce pewna sytuacja. W imię walki z nielegalnym hazardem, władze zakazały wszelkich gier komputerowych. Decyzja ta doprowadziła do zniszczenia prawie całego greckiego rynku gier wideo. Zakaz został zniesiony w 2005 roku. Jesteśmy w Europie, więc warto wspomnieć o Niemcach. Niemcy są szczególnie wrażliwi na krwawe i brutalne sceny. Wydawcy często zmuszani są do usuwania pewnych fragmentów lub zmiany koloru krwi. Mają też fiksację na punkcie Hitlera i swastyki. Twarz dyktatora musi być zasłonięta, a nazistowski symbol usunięty lub zastąpiony czarnym krzyżem. Wolfenstein: The New Order zakazał również używania słowa nazizm i zastąpił je słowem „reżim”.

Sprawdź także: EA usuwa Talibów z Medal of Honor

Wymienienie wszystkich gier, które wstrząsnęły światem w bardzo negatywny sposób zajęłoby mnóstwo czasu. Jest to sprawdzony sposób na sukces gry wideo. Jest to również sposób na tworzenie idiotyzmów. Najbardziej idiosynkratyczne gry to tytuły takie jak Chiller (1986), w którym gracz wciela się w rolę niewidzialnego kata, który przemierza średniowieczne sale tortur i musi okaleczać, upokarzać i mordować ofiary w oczekiwaniu na wyrok. Czerwone piksele tryskające z każdego zakątka ekranu irytowały obrońców moralności i np. w Wielkiej Brytanii Chiller został zakazany na zawsze. O ile torturowanie średniowiecznych bandytów wydaje się być normalną rozrywką, o tyle pomysł stworzenia symulacji nazistowskiego obozu zagłady jest po prostu obrzydliwy. Efekty graficzne pozwoliły na stworzenie bardziej morderczych i chwytających za serce efektów.

Mortal Kombat był początkiem nowej ery w wirtualnym zabijaniu. Ta gra szokowała swoją brutalnością, realizmem i pierwszym wykorzystaniem prawdziwych aktorów. Pierwsza część Mortala została wyklęta w wielu częściach świata, co uczyniło ją jedną z najpopularniejszych gier cyfrowej rozrywki. Przyczyniło się to do ogromnego sukcesu i zapoczątkowało długotrwałą serię. Doom (1993), kolejny wielki hit, charakteryzuje się przemocą w stylu gore i symboliką satanistyczną, a także tysiącami ciał, które zostały zabite na różne sposoby. Doom określany był przez niektórych jako symulator masowego mordercy. Sześć lat po premierze gry, znów rozpętała się burza. Okazało się, że dwaj nastolatkowie z Oklahomy, którzy byli odpowiedzialni za masakrę w szkołach Oklahomy (zginęło 13 osób), byli zapalonymi fanami Dooma. Jeden z nich bawił się nawet w tworzenie własnych poziomów w Doomie. Doom powrócił na PS4 i Xbox One w 2016 roku, co ciekawe.

W 41 rocznicę zamachu na J.F.Kennedy’ego przygotowano grę, w której możemy strzelić kulą w głowę prezydenta, a następnie obejrzeć powtórkę w zwolnionym tempie. Czy można zrobić coś bardziej absurdalnego? Tak! Powstała japońska gra RapeLay (2006). Gra opisywana jest jako symulator gwałtu. Gracz wciela się w postać zboczeńca śledzącego kobietę i jej córki. Celem gry jest seksualna napaść na każdą z ofiar. Rozgrywka koncentruje się na molestowaniu dziewczynki w wieku szkolnym, jej starszego rodzeństwa i ich matki. Celem gry jest uodpornienie jednej z nich, przy czym ofiary nie są w stanie lub nie chcą się bronić. Ich jedyną reakcją jest płacz. Może bez komentarza?

Choć nie wiadomo, czy brutalne gry komputerowe i ich seksualny podtekst mają wpływ na psychikę, to taka rozrywka może powodować pęknięcia moralne lub konflikty. Psychologowie często zwracają uwagę, że nadmiar przemocy może powodować zobojętnienie widza, ale zjawisko to obserwujemy na poziomie globalnym we wszystkich mediach. Można porównać horrory sprzed trzydziestu lat z horrorami, które pokazuje nam współczesne kino, z lubością pokazujące sikającą dookoła krew. Ten sam schemat powtarza się w grach, które z każdym rokiem stają się coraz bardziej brutalne i dosłowne. Słyszałem, że gry mogą wywoływać agresję, szczególnie u dzieci. Pomimo licznych badań, to twierdzenie nie jest ogólnie poparte. Choć nie wątpię w słuszność klasyfikacji wiekowej brutalnych produkcji, może czas uznać, że to nie tylko gry są problemem. Powinny jednak istnieć ograniczenia brutalności i wątków erotycznych, najlepiej prawne.